Nie wyciskam cytryn, ale też nie wyrzucam ich od razu.
Trochę używam. Chciałabym lepiej, ale nie mam tyle siły.
Wszystko musi przychodzić etapami.
Nie mogę się doczekać aż minie zima i będę rozpływała się pod wpływem nieziemskiego uczucia
wiary, nadziei i radości po pierwszych dniach wiosny - słońca, zielonej trawy i stokrotek.
Teraz sobota, zima, 6 dni do marca, wczesne południe, łóżko, laptop, pączki, przeglądanie zdjęć,
czyli w końcu zasłużony relaks. Tak, mogę zdecydowanie posłużyć się określeniem zasłużony. To całkiem przyjemne - zmęczenie, ale duma, że coś robisz, próbujesz osiągnąć,
właściwie to bardzo dużo masz w swoich planach, w związku z tym jest tyle roboty i czekania na efekty, to będzie jeszcze długo trwać, ale lepszy wróbel w garści, niż gołąb na dachu.
Paweł zaliczał prognozowanie, S się nie odzywa, D jest chora, ja średnio sprawuję się jako przyjaciółka, piątek wieczór w końcu był chillout, ale za dwa tygodnie będzie jeszcze lepsze odpłynięcie. Trzeba odpływać, żeby odpocząć chociaż na kilka godzin i nie pływać w morzu własnych łez. Właściwie to nie tonąć.
Uwielbiam ten teledysk, mój ulubiony, nic zmieniłabym w nim nic, jest po prostu idealny i chyba nigdy mi się nie znudzi, zwłaszcza że przypomina mi o niesamowitych, starych czasach.
Chyba muszę wstać i trochę posprzątać (nawet mój laptop jest caly w okruszkach), i zrobić pranie, i porozciągać się. Ale to też forma trochę chilloutu - głowa i serce odpoczywają, ciało trochę porusza.
xoxo
